Stichting Enna is een initiatief van Anne v Mil
In 1998 is mijn zoon Jessie op 5 1/2 jarige leeftijd aan leukemie overleden.
In die tijd was sociaal media nog in opkomst, mede hierdoor was het lastig om lotgenoten te vinden, waarmee je je ervaringen kon en mocht delen.
Nu terug kijkend naar die tijd heb ik dat wel als een gemis ervaren. Gemis om gevoelens, gedachte, verdriet te delen met iemand die echt begrijpt wat je voelt.
In 2013 ben ik bij de stichting VOOK (vereniging ouders overleden kinderen) opgeleid als contact ouder.
In deze hoedanigheid heb ik ook bijeenkomsten mee georganiseerd en meegemaakt.
Dit bracht mij langzamerhand het verlangen om hier op ons eigen eiland Schouwen-Duiveland, een herdenking te organiseren. Een herdenking waarin onze kinderen centraal staan. maar ook wij ouders, met onze gevoelens, onze gedachten en ons verdriet.
Ouders van ongeboren kinderen, jonge kinderen, oudere kinderen en volwassen kinderen.
We zijn en blijven tenslotte ouder, tot aan onze eigen dood.
Een herdenking die ouders nader tot elkaar brengen en een band smeed die waardevol zal zijn voor iedere ouder die daar voor open staat.
Een herdenking waar iedereen op zijn eigen manier aan mee mag doen, Stil, verdrietig,pratend,zwijgend,huilend,lachend !
U bent tenslotte U en U verdient respect, op welke manier u ook rouwt.
In 1998 is mijn zoon Jessie op 5 1/2 jarige leeftijd aan leukemie overleden.
In die tijd was sociaal media nog in opkomst, mede hierdoor was het lastig om lotgenoten te vinden, waarmee je je ervaringen kon en mocht delen.
Nu terug kijkend naar die tijd heb ik dat wel als een gemis ervaren. Gemis om gevoelens, gedachte, verdriet te delen met iemand die echt begrijpt wat je voelt.
In 2013 ben ik bij de stichting VOOK (vereniging ouders overleden kinderen) opgeleid als contact ouder.
In deze hoedanigheid heb ik ook bijeenkomsten mee georganiseerd en meegemaakt.
Dit bracht mij langzamerhand het verlangen om hier op ons eigen eiland Schouwen-Duiveland, een herdenking te organiseren. Een herdenking waarin onze kinderen centraal staan. maar ook wij ouders, met onze gevoelens, onze gedachten en ons verdriet.
Ouders van ongeboren kinderen, jonge kinderen, oudere kinderen en volwassen kinderen.
We zijn en blijven tenslotte ouder, tot aan onze eigen dood.
Een herdenking die ouders nader tot elkaar brengen en een band smeed die waardevol zal zijn voor iedere ouder die daar voor open staat.
Een herdenking waar iedereen op zijn eigen manier aan mee mag doen, Stil, verdrietig,pratend,zwijgend,huilend,lachend !
U bent tenslotte U en U verdient respect, op welke manier u ook rouwt.